De vooruitgang van de Harmonie wekte de belangstelling van het Paalse publiek en ook daarbuiten. Om dit nog te bevorderen werden de meest verdienstelijke leden gehuldigd.
Op 6 januari 1957 werd de heer Hubert Moons levenslang tot erelid uitgeroepen omdat hij een staf had geschonken aan de tamboer-majoor.
Om hun vele jaren toewijding werden de heren Frans Theunis en Leonard Ceunen als ere-bestuursleden opgenomen.
Het werd ernst met de vernieuwing der uniformen. Op 20 februari 1958 werden de confectiezaken Dirix, Husson, Vanhoudt en Vrancken verzocht prijzen op te geven. Het werk werd op 2 maart toegewezen aan de verenigde firma’s Dirix-Husson. Begin juni moest alles geleverd.
Het voorstel een nieuwe vlag te kopen voor de Harmonie kreeg op 31 maart 1958 vaster vorm. De heer Reynders had de nodige inlichtingen ingewonnen en verklaarde dat het vaandel 7750 frank en het toebehoren 1000 frank zouden kosten.
Toen in 1921 de heer Aumann een verzoekschrift aan Z.M. de Koning richtte om de fanfare de titel van “Koninklijke Maatschappij” te verlenen, werd dit verzoek “vooralsnog” zonder gunstig gevolg gelaten.
Dit voorrecht werd slechts verleend aan muziekmaatschappijen “waarvan de kunstfaam onweerlegbaar gevestigd is en namelijk door op wedstrijden behaalde bijvallen”.
In 1960 werd het verzoek herhaald. Op 11 juli reeds liet men weten “dat de Koning er graag in toestemt gunstig op de wens te beschikken”.
Een week later, nl. op 18 juli werd de voorzitter der Harmonie, vergezeld van drie bestuursleden en de afgevaardigden van enkele Paalse verenigingen in het Gouvernementsgebouw te Hasselt ontvangen door de Heer Gouverneur der Provincie.
Hij feliciteerde de aanwezige bestuursleden omdat ze voortaan een schone titel van Koninklijke Maatschappij mochten dragen en moedigde hen aan nog meer vooruitgang te maken tot eer van de Natie en in het bijzonder van onze provincie.
Hij sprak er zijn tevredenheid over uit dat de Harmonie van Paal in drie jaar tijd van derde naar eerste afdeling werd bevorderd. De dirigent en al de leden der Harmonie dienden hierom bijzonder geluk gewenst.
Dat een dergelijke gebeurtenis gevierd werd, hoeft wel niet gezegd. Maar tijdens deze vergadering besprak men reeds de mogelijkheid tot vermeerdering van het aantal uitvoerende leden.
In overeenstemming met directeur Briers werd een warme oproep gedaan in de gemeente om leerlingen-trommelaars en –klaroenblazers aan te werven.
Alles liet voorzien dat het lokaal, waar men tot nu toe een onderkomen vond, weldra te klein zou zijn.
Men richtte op 23 januari een dringend schrijven tot het gemeentebestuur om een perceel grond te vragen om een repetitielokaal op te bouwen. Het moest ruim genoeg zijn om de aangroei op te vangen.
Bij het overlijden van Gaston Gielis, verslaggever in februari 1962, werden er voorlopig geen verslagen meer geboekt. Bestuur en muzikanten gingen echter voort op de ingeslagen weg.
Op 14 januari 1963 werd de heer Marcel Theunis als verslaggever aangesteld.
Weer kwam de inrichting van de gemeentelijke muziekschool te berde in het begin van 1963.
M. Briers, F. Ceunen en M. Aerts traden op als leraars. Een jaar later kon men reeds aan de meest gevorderden de getuigschriften uitreiken.
De steun die het gemeentebestuur had geschonken, was de instelling zeer welkom.
Nu deze jonge kandidaten de bekwaamheid hadden opgedaan, kwam de zorg om de nieuwe speeltuigen. Op 14 december 1963 was de zending instrumenten en schellen voor een bedrag van 23860 frank tot ieders tevredenheid in het bezit der Harmonie.
Het was althans een hele gebeurtenis toen weer een stel nieuwelingen aan de slag gingen.
Directeur Briers wou zijn trommelkorps versterken. Zijn voorstel van 3 augustus 1968 peters te zoeken die zouden instaan voor de aankoop van een trommel, werd algemeen aangenomen. Nog geen vier maanden later had men er reeds 18.
De trommels moesten door de schenkers op 26 november overhandigd worden.
De twee volgende jaren werd er tijdens de bestuursvergaderingen vooral gehandeld over de viering van het 100-jarig bestaan van de Harmonie.
Ieder was er van overtuigd dat “het wellicht zware, maar zeker onvergetelijke dagen zullen zijn”.
Dit laatste mogen we van harte verhopen…
(slot)
Henri Jamar
De Harmonie Hoop in de Toekomst bij de inhaling van burgemeester Hermans in 1965